Social Climate Tech News

Thu 27 10 2022
Image

Miljarden verderop: wat zit er achter het verdwijnen van alaska's sneeuwkrabben?

by bernt & torsten

Net voor de kust van Alaska wemelt de oostelijke Beringzee meestal van de sneeuwkrabben, met hun spichtige poten kronkelend over een bijna bevroren oceaanrijk. Deze botten, gewaardeerd door liefhebbers van zeevruchten, ondersteunen een krabindustrie in de staat ter waarde van $ 160 miljoen per jaar.

Maar dit jaar hebben federale visserijbeheerders het sneeuwkrabseizoen in Alaska voor het eerst gesloten vanwege de recordhoge bevolkingsafname van meer dan 80% sinds 2018.

Naast de onbekende ecosysteemeffecten van dit verlies, heeft de sluiting de vissers die afhankelijk zijn van deze industrie bang gemaakt, die miljoenen zullen verliezen. Toch zegt het Alaska Department of Fish and Game, dat de limieten heeft opgelegd, dat met de sneeuwkrabpopulatie in zo’n vreselijke staat, ze geen keuze hebben.

Wat zou de daling kunnen verklaren? Nu er zoveel op het spel staat, onderzoeken onderzoekers mogelijke oorzaken achter de krabinstorting.

De oorsprong van de crisis

Het eerste wat je moet begrijpen is dat er geen plotselinge achteruitgang was. De geschiedenis van sneeuwkrabben moet al in 2018 beginnen. Dat jaar viel een ongewoon hoog aantal sneeuwkrabpopulaties samen met een van de warmste jaren en periodes met de laagste zee-ijsomvang ooit in de Beringzee.

Deze gebeurtenis – die fall-out was van de mariene hittegolf in de noordoostelijke Stille Oceaan – was een anomalie die toe te schrijven was aan de klimaatcrisis en geassocieerd met de dood van een aantal soorten, waaronder zeehonden en zeevogels.

In 2019 (met een jaar van recordbrekende temperaturen) onthulde noaa’s jaarlijkse trawlonderzoek in de oostelijke Beringzee – ontworpen om visserijbeheerders en vissers een indicatie te geven van de gezondheid van krabbestanden – een sterke daling van het aantal jonge krabben.

Er wordt aangenomen dat de warmere zeeën een unieke uitdaging vormden voor deze kuikens terwijl ze volwassen werden in koudwaterpoelen op de oceaanbodem die worden onderhouden door smeltend zee-ijs. Versneld smelten, gecombineerd met warmer water, heeft waarschijnlijk de beschikbare habitat gekrompen door deze gekoelde kwekerij boven het 2C-maximum te duwen dat de welpen nodig hebben.

Maar in 2021 bleek uit het onderzoek dat krabben van alle leeftijden, niet alleen jonge, waren afgenomen. Het afnemende aantal krabben betekent ook dat roofdieren geen voedsel hebben.

Een krimpend heiligdom

Het beeld dat wetenschappers van de National Oceanic and Atmospheric Administration (Noaa) en anderen beschrijven, is van een dramatisch krimpende koudwaterhabitat op de oceaanbodem van oost-Bering, waardoor sneeuwkrabben worden beperkt en meer dieren in een kleiner domein met minder middelen worden gedwongen. Het is een recept voor uithongering – vooral omdat warmer water het krabmetabolisme stimuleert, zegt Fedewa.

Een verwante theorie is dat naarmate het koudwatergebied van sneeuwcrabs is gekrompen, ze kwetsbaar zijn geworden voor roofdieren.

Voorheen creëerden de ijskoude wateren die de voorkeur hadden van sneeuwkrabben een “toevluchtsoord” – een betrouwbare buffer tegen soorten die minder geschikt zijn voor de kou, zoals Pacifische kabeljauw, die op krabben jaagt. Een aanname als de Beringzee blijft opwarmen, is dat kabeljauw plotseling toegang heeft tot deze koudwatergebieden die nu niet langer koud zijn, en ze hebben toegang tot sneeuwkrab. En toch kan het niet de “smoking gun” zijn, omdat kabeljauw de grotere volwassen krabben niet kan consumeren, wat de bredere bevolkingsafname niet verklaart.

Een andere theorie is dat deze verkrampte aandoeningen de verspreiding van ziekten, zoals het bitterkrabsyndroom, veroorzaakt door een parasiet, kunnen versnellen. Dit zijn allemaal actieve vraaglijnen voor Noaa-onderzoekers,” zei Fedewa.

Wat al deze potentiële drijfveren echter gemeen hebben, is een opwarmende oceaan.

Effecten van de visserij

De afname van de krabpopulaties heeft ook geleid tot speculatie dat de visserij mogelijk gedeeltelijk verantwoordelijk is.

Krabben hebben hun bezorgdheid geuit, vooral over commerciële landvistrawlers waarvan de netten lukraak de zeebodem harken. In een situatie waarin hoogwaardige commerciële soorten zoals kabeljauw naar het noorden binnendringen in warmere zeeën – samen met krimpend zee-ijs dat voorheen ontoegankelijke landen toegankelijker maakt – is er bezorgdheid dat trawlers hen volgen en krab als bijvangst vangen. Naast het opscheppen in netten, kunnen trawlers ook een schadelijke krab zijn op een manier die de overleving langs de lijn beïnvloedt, bekend als ‘waargenomen sterfte’.

Meer onderzoek is nodig om de bijdrage van de visserij aan de totale achteruitgang van krabben te begrijpen. Instanties zoals de North Pacific Fishery Management Council (NPFMC) nemen dit serieus, met oproepen tot meer onderzoek naar de impact van trawltuig op krabsterfte.

De brede geografische omvang van de dalingen in de oostelijke Beringzee, en het feit dat de hele bevolking werd getroffen, suggereert dat een meer fundamentele drijfveer – zoals een verandering in temperatuur – onderweg is.

Wat gebeurt er dan?

Sinds de aankondiging van de sluiting van de krabvisserij heeft de North Pacific Fishery Management Council (NPFMC) plannen gelanceerd voor een beoordeling van het opnieuw uitzetten van de bestanden. Fishers hoopt ook federale financiële steun te krijgen voor het verlies van dit seizoen.

Share: