We hebben een reddingsmissie nodig om planeet aarde te redden

by bernt & torsten

De piekcrisis van dit jaar begon toen Rusland Oekraïne binnenviel. De gevolgen zijn levensbedreigend voor miljoenen mensen, waaronder vluchtelingen die door heel Europa vluchten. De sancties op de Russische export van fossiele brandstoffen hebben een energiecrisis veroorzaakt waardoor Europeanen zich zorgen maken over het warm blijven van de komende winter. De blokkering van de Oekraïense graanexport zal naar verwachting de droogte verergeren en hongersnood veroorzaken in de Sahel.

Tegelijkertijd blijft de klimaat- en duurzaamheidscrisis onze planeet gestaag naar een scherpe klif duwen. Op 19 juli beleefde het Verenigd Koninkrijk zijn warmste dag ooit met temperaturen die boven de 40 graden Celsius stegen. Het leidde tot grote verstoringen. Op aug. Op 8-jarige leeftijd had Seoul de ergste regenval in meer dan een eeuw, waarbij elektriciteitsnetten werden uitgeschakeld, de metro tot zinken werd gebracht, veel huizen onder water kwamen te staan en 14 mensen omkwamen.

En de lijst van klimaatgerelateerde rampen gaat maar door. Tegelijkertijd is de droogte volgens de Verenigde Naties deze eeuw met meer dan een derde toegenomen en treft momenteel een groot deel van Afrika, Europa en China. Klimaatgerelateerde rampen verstoren en beïnvloeden het leven van miljoenen mensen ernstig. Het is moeilijk voor te stellen wat er nog meer nodig is om wereldleiders ervan te overtuigen dat deze acute crisis onmiddellijk alle hens aan dek nodig heeft.

Een paar weken geleden ondertekende de Amerikaanse president Joe Biden de Inflation Reduction Act – het belangrijkste stuk klimaatwetgeving dat ooit door de VS is aangenomen. Het besteedt ongeveer $ 370 miljard aan klimaatactie. Het World Resources Institute verwacht het Amerikaanse doel om de uitstoot tegen 2030 met 50-52 procent te verminderen binnen handbereik te brengen. Als je kijkt naar wat er in het wetsvoorstel staat en wat niet, is het een compromis.

Het wetsvoorstel investeert zwaar in schone energietechnologie, grotendeels door belastingvoordelen die de ontwikkeling en productie van binnenlandse technologie aanmoedigen, maar geen prijs op steenkool zetten. Subsidies voor elektrische voertuigen zijn alleen gericht op binnenlandse productie, wat Koreaanse autofabrikanten benadeelt. De uitstoot per hoofd van de bevolking zal nog steeds veel hoger zijn dan in India, zelfs na een vermindering van de uitstoot met 50%. Bovendien zal het gebrek aan nieuw geld om de verplichtingen aan ontwikkelingslanden na te komen, nog steeds niet worden nagekomen. Hoewel geprezen door klimaatactivisten in de VS, zijn er enkele opvallende omissies en negatieve bijwerkingen vanuit een internationaal perspectief. Kortom, de IRA is een noodzakelijke, maar verre van voldoende stap in de goede richting.

Wat we echt nodig hebben is een reddingsmissie om planeet aarde te redden. En de oplossingen liggen voor ons.

Het duwen van voormalige Coal Alliance-leden naar Azië is misschien wel het belangrijkste onderdeel van de klimaatstrijd. Het zo snel mogelijk uitfaseren van steenkool in Azië is cruciaal om te voorkomen dat de wereldwijde gemiddelde temperatuur 1,5 graden Celsius boven het pre-industriële niveau bereikt. Helaas leiden de oorlog in Oekraïne en de aanhoudende energiecrisis tot een heropleving van de kolensector met recordwinsten voor een kleine groep grote kolenmijnbedrijven.

Dit heeft VN-secretaris-generaal Antonio Guterres ertoe aangezet om winsten in de fossiele brandstofsector “immoreel” en “buitensporig” te noemen en onverwachte belastingen te eisen. Toonaangevende landen in de PPCA zoals het Verenigd Koninkrijk en Canada zijn op zoek naar Koreaanse steun om Aziatische partnerlanden te overtuigen om de overgang naar schone energie te versnellen en af te stappen van steenkool.

Voorlopig heeft de kwestie te maken met ernstige tegenwind. Het meest positieve nieuws zou mogelijk kunnen komen van een nieuw initiatief, het Just Energy Transition Partnership. JETP leidde tot een op COP26 aangekondigde overeenkomst van ongeveer $ 8 miljard voor Zuid-Afrika om de overgang van steenkool te versnellen. Verschillende Aziatische landen zoals India, Indonesië en Vietnam willen op COP27 een soortgelijke deal sluiten. Vooralsnog zorgen hoge kolenprijzen voor moeizame discussies.

Een beetje meer positief nieuws heeft betrekking op de vermindering van de methaanemissies in de landen van de Associatie van Zuidoost-Aziatische Naties. Na de internationale toezegging om methaan te verminderen onder leiding van de VS op cop26, stemde Korea ermee in om dergelijke acties voor de ASEAN-regio te leiden en te ondersteunen. Tijdens de Algemene Vergadering van de VN in New York deze maand beloofde de Zuid-Koreaanse president Yoon Sukyeol sterke steun van Korea voor internationale actie om koolstofneutraliteit te bereiken en om de officiële ontwikkelingshulp of ODA van Korea te vergroenen. Korea bevindt zich in een uitstekende positie om het voortouw te nemen in het streven naar koolstofneutraliteit in Azië.

Aanpassing aan klimaatverandering in Afrika en kleine eilandstaten in ontwikkeling zal naar verwachting nummer 1 zijn op COP27 in Egypte in november. Lidstaten van het Global Green Growth Institute zoals Fiji, Vanuatu, Rwanda, Senegal, Burkina Faso en meer zullen wijzen op het gebrek aan klimaatfinanciering dat door ontwikkelde landen op tafel is gelegd om de toezegging van $ 100 miljard na te komen. Het is ook duidelijk geworden dat dit bedrag bij lange na niet genoeg is om te voldoen aan de behoeften van kwetsbare landen om veerkracht op te bouwen, groene banen te creëren en te voldoen aan de ambities van jongeren voor een duurzame toekomst.

Veel ontwikkelde landen zoals het Verenigd Koninkrijk, Denemarken en andere landen kunnen prioriteit geven aan aanpassing in kwetsbare landen voor hun ODA-middelen, maar de aanpassing van de financiering wordt nog steeds onvoldoende benadrukt in de financiële stromen die verband houden met het klimaat. Alleen vertrouwen op ODA-middelen zal dit niet veranderen. Het vinden van manieren om groene investeringen te mobiliseren voor aanpassingsprojecten in kwetsbare landen, waarbij de particuliere sector betrokken is, met name – maar niet uitsluitend – Afrika en kleine eilandstaten in ontwikkeling in de Stille Oceaan en het Caribisch gebied, is een duidelijke prioriteit voor de komende jaren. Hoewel deze landen de klimaatcrisis niet hebben veroorzaakt en steun verdienen, vertegenwoordigen ze ook een enorm potentieel voor groene groei en commercieel aantrekkelijke investeringen. Groene OFFICIËLE ONTWIKKELINGSHULP kan en moet hier gericht zijn, terwijl de particuliere sector kan meedoen.

De Amazone heeft een cruciale klimaatregulerende rol als een enorme koolstofput, maar nu stoot het meer CO2 uit dan het kan opslaan als gevolg van ontbossing, vaak door verbranding. Tropische bossen zoals de Amazone zijn ook schatkamers van biodiversiteit en de primaire bron van levensonderhoud voor inheemse volkeren. Helaas is de ontbossing in de Amazone nog steeds op het hoogste niveau ooit. Nieuws, vooral uit Brazilië, blijft grimmig – met aankondigingen van nieuwe snelwegen door belangrijke delen van het resterende bos. Innovatieve oplossingen staan hierbij centraal. De nieuwe president van Colombia, Gustavo Petro, eiste bijvoorbeeld een ruil van schulden voor de natuur om Colombia te helpen zijn bosrijkdommen te beschermen. Debt-to-nature swaps zijn financiële transacties waarbij een deel van de buitenlandse schuld van een ontwikkelingsland wordt kwijtgescholden in ruil voor lokale investeringen in milieubeschermingsmaatregelen.

GGGI ontwikkelt een grote debt-for-nature swap ter waarde van USD 800 miljoen voor Ecuador, en deze optie wordt ook onderzocht voor verschillende andere landen. Deze en andere initiatieven zullen de sleutel zijn tot het redden van de Amazone en we moeten allemaal samen staan om het voortbestaan ervan te garanderen.

De wereld is ernstig onvoorbereid om om te gaan met de gevolgen van klimaatverandering waarmee we nu al worden geconfronteerd. Toch zijn er haalbare oplossingen voor groene groei beschikbaar. Deze vereisen internationale solidariteit, maar bieden ook zakelijke kansen en creëren groene banen. We moeten nu handelen om ons potentieel te benutten en de toekomst van deze en de volgende generaties veilig te stellen.