Social Climate Tech News

Mon 19 09 2022
Image

het is voorbij

by bernt & torsten

Hoe moeten we onze manier van leven veranderen om het klimaat te redden?

Kunnen kleine modulaire kerncentrales het probleem oplossen?

Zelfs als klimaat en energie nauw met elkaar verbonden zijn, zijn ze op dit punt ook fundamenteel verschillend. Als we ruim de tijd hebben, zou het klimaatvraagstuk in principe een kwestie kunnen zijn van overschakelen op een ander soort energie.

Drie reuzen

We naderen effectief een deadline waarin de veilige ruimte voor toekomstige generaties geleidelijk kleiner wordt. De inzet is hoog – het Amazone-ecosysteem, het zomerijs van het Noordpoolgebied en het methaanmonster in de permafrost van Siberië.Drie reuzen, twee op het punt om af te breken, één op het punt om wakker te worden.

Om de ergste gevolgen van de klimaatcrisis te vermijden, moeten we onze uitstoot met een ongelooflijke snelheid verminderen.De uitstoot moet tegen 2030 gehalveerd zijn – maar integendeel, ze zullen toenemen.

In werkelijkheid, als je een politicus in Global North vraagt welke veranderingen in levensstijl we moeten doorvoeren om de uitstoot gemiddeld met vijf tot zes procent per jaar te verminderen om het doel van netto nulemissies tegen 2045 te bereiken.

Het antwoord zal waarschijnlijk iets in deze richting zijn – “Als je met veranderingen in levensstijl bedoelt dat iedereen in een permanente covid-situatie moet leven – we moeten nergens ter wereld naartoe reizen, we moeten zo min mogelijk doen, we moeten elkaar niet ontmoeten – dan ben ik tegen veranderingen in levensstijl.”

Of deze veranderingen in levensstijl ertoe zouden leiden dat we de doelen zouden bereiken, is dus niet relevant.In deze benadering is het doel ondergeschikt geworden aan onze huidige levensstijl.

“De tirannie van het heden”

Stephen M. Gardiner, een Amerikaanse professor in de filosofie, noemt onze benadering van het klimaatprobleem “de tirannie van het heden”.Huidige generaties exploiteren de toekomst door zich vandaag de baten toe te eigenen, maar de kosten door te berekenen aan toekomstige generaties.

Toekomstige generaties kunnen de leiders van vandaag geen verkiezingen winnen.Maar zij zijn degenen die met de gevolgen zullen leven.

Gardiner gelooft dat het technisch mogelijk is voor ons allemaal om onze uitstoot onmiddellijk krachtig te verminderen.Het probleem is niet dat dit niet kan, het probleem is dat de gevolgen bijna ondraaglijk zijn.

Toch komt er ergens een moment dat drastische bezuinigingen in onze huidige levensstijl moreel gerechtvaardigd worden omdat de gevolgen in de toekomst verschrikkelijk erger zullen zijn.

Houd elkaar vast.

Maar wat is moraliteit tegenwoordig waard?Het probleem is tweeledig: we willen noch kunnen.

Ons aandeel in de uitstoot van de wereld lijkt misschien verwaarloosbaar.Maar in het struikgewas van historische schulden, consumptie-emissies die in andere landen terechtkomen en emissies per hoofd van de bevolking, is het gemakkelijk om altijd naar iemand anders te wijzen.

Dat maakt het klimaatvraagstuk tot een onoplosbaar probleem – alle landen hebben een haakje aan elkaar.

Politici kunnen de verandering van levensstijl afzwaaien zonder iets te riskeren, en de redenen zijn talrijk: een beschaving gebouwd op consumptie, een verdeelde wereldgemeenschap, een voortdurende oorlog, een escalerende energiecrisis, een scherpe inbreuk op de vrijheid van mensen – het zijn allemaal redenen om de dingen te laten rollen zoals ze eerder deden.

Het idee van moderniteit is sterk, dat de mens altijd de wereld om hem heen kan beheersen en ons met behulp van zijn vindingrijkheid als het ware uit de dreigende ramp kan toveren.Nieuwe technologie moet de samenleving onafhankelijk maken van fossiele brandstoffen, en magisch denken tiert welig over het hele politieke spectrum.

Maar een intellectueel eerlijke manier om de uitdaging te beschrijven is dat niet.Eerder het tegenovergestelde.

Geen doorslaggevende rol

De kernmacht die nu het zicht op al het andere vertroebelt, is misschien wel het minste kwaad van verschillende kwaden.De ambitie van politici is waarschijnlijk niet verkeerd, en meer dan één milieuactivist betreurt stilletjes hun standpunt over het toestaan van kernenergie.

Maar nieuwe reactoren zullen geen doorslaggevende rol spelen in het komende, kritieke decennium.Ze zullen ons niet laten passeren.En gaan we het doel niet passeren – zou het niet eervol zijn als iemand het verwoordde?

Er zijn dingen veranderd met de politici die ze zeggen dat we volledig fossielvrij moeten worden.We moeten elektrificeren, we moeten het elektriciteitsverbruik verdubbelen, dan moet die elektriciteit schoon zijn.Daarom zien ze kernenergie alleen als de enige optie.

Hoe moet dat gebeuren?Niemand weet het.De kleine modulaire reactoren waren nergens te bekennen.En als ze eenmaal op hun plaats zijn, kan het te laat zijn.

Share: