Social Climate Tech News

Tue 17 05 2022
Image

We kijken misschien naar de verkeerde gegevens over klimaatverandering … en het kan erger dan we dachten

by bernt & torsten

Zes keer sinds 1990 heeft het Intergovernmental Panel on Climate Change (IPCC) belangrijke klimaatbeoordelingsrapporten uitgebracht. De meest recente was vorig jaar. De resultaten laten ondubbelzinnig zien dat menselijke invloed leidt tot opwarming van de aarde en klimaatverandering, en dat kan binnenkort niet meer te stoppen zijn.

Maar hebben we naar de verkeerde gegevens gekeken?

Veel van het werk in de meer dan 14.000 wetenschappelijke artikelen die het IPCC-rapport van 2021 zijn binnengekomen, is gebaseerd op het vergelijken van klimaatgegevens die sinds de industriƫle revolutie zijn verzameld met klimaatgegevens uit het verre verleden van de aarde. We kunnen een beeld schetsen van klimaatverandering en de effecten ervan in de geologische geschiedenis door ijskernmonsters, rotsen en fossielen te analyseren om dingen te meten van atmosferisch methaan en CO2 tot scherpe dalingen van de biodiversiteit.

Maar kijken we naar de juiste perioden van de geschiedenis van de aarde voor onze vergelijking?

Een internationaal team van onderzoekers gelooft dat we dat niet hebben. Het artikel van de onderzoekers, gepubliceerd in het tijdschrift Proceedings of the National Academy of Sciences (PNAS), stelt dat we het huidige klimaat ten onrechte hebben vergeleken met historische episodes die ‘kasfasen’ worden genoemd. En de modellering zou nauwkeuriger zijn als we moderne klimaatgegevens vergeleken met gegevens uit eerdere “ijshuis” -perioden in de geschiedenis van de aarde.

De bevindingen van de onderzoekers suggereren dat door de mens veroorzaakte klimaatverandering erger en zelfs sneller zal worden dan we dachten.

De term ijshuis verwijst naar perioden in de geschiedenis van de aarde waarin de planeet grote ijsreserves heeft – zoals we momenteel doen met de Arctische en Antarctische ijskappen.

Een belangrijk effect van de opwarming van de aarde is de vermindering van opgeloste zuurstof in de oceanen – mariene anoxie – wat leidt tot massale sterfte van onderwaterleven en mariene dode zones. Terwijl ijskappen en gletsjers smelten, geven ze zoet water af op het oceaanoppervlak, waardoor circulatie wordt voorkomen en de zuurstoftoevoer naar dieper water wordt afgesloten.

In plaats van naar broeikasperioden te kijken, keek het team naar een gebeurtenis 304 miljoen jaar geleden – in een met ijs bedekte wereld zoals vandaag – bekend als de Kasimovische-Gzhelian Boundary (KGB). Binnen ongeveer 300.000 jaar verdubbelde het co2-gehalte in de atmosfeer, werden oceanen zuurstofvrij en kelderde de biodiversiteit op het land en in de oceanen.

Wetenschappers hebben een theorie dat de enorme koolstoflekkage mogelijk is veroorzaakt door vulkaanuitbarstingen die tijdens het Carboon door koolstofbedden scheurden. De uitbarstingen zouden branden hebben veroorzaakt en de opwarming kan de permafrost hebben gesmolten, wat heeft geleid tot het vrijkomen van meer organische koolstof.

Met behulp van koolstofisotopen en sporenelementen van rotsen en plantenfossielen schatten de onderzoekers dat ongeveer 9.000 gigaton koolstof vlak voor de KGB in de atmosfeer is vrijgekomen. De toename verdubbelde de atmosferische CO2 van ongeveer 350 ppm, vergelijkbaar met de niveaus net voor de industrialisatie, tot ongeveer 700 ppm.

Het team analyseerde ook rotsen in het huidige China om 304 miljoen jaar geleden oceanische zuurstofniveaus af te leiden. Gebrek aan zuurstof is te zien in verhoogde uraniumisotopen in rotsen op de oceaanbodem. Het team schat dat ongeveer 23% van de oceanen van de wereld na de KGB zuurstofvrije dode zones werden, wat overeenkomt met het fossielenbestand dat rond verloop van tijd massale uitstervingen op het land en in de oceaan laat zien.

Het nieuwe onderzoek negeert niet de decennia van werk die al alarm hebben geslagen over door de mens veroorzaakte klimaatverandering, maar het versterkt het.

Modelleren is geen perfecte wetenschap die een exact, onfeilbaar antwoord uitspuugt. Het begrijpen van het oneindig complexe systeem dat historisch gezien het klimaat van de aarde is, en vervolgens voorspellingen doen over de toekomst is vermoeiend. Modellen moeten worden ontwikkeld en versterkt door het volume en de relevantie van de gegevens die we invoeren.

Maar de trends zijn duidelijk. Het klimaat verandert en de planeet warmt op door menselijke activiteit. Als er iets is, is het nieuwe onderzoek een waarschuwing die dit punt onderstreept. Vergelijken met andere ijshuisperiodes kan een beter beeld geven van waar onze eigen met ijs bedekte wereld naartoe gaat.

Share: