Social Climate Tech News

Fri 20 05 2022
Image

Hoe data, digitale platforms en samenwerking systemische veerkracht kunnen creëren

by bernt & torsten

Als verzekeraars het over risico hebben, lijkt het vaak nogal abstract. Dit geldt met name als het gaat om systeemrisico’s – de risico’s die hele economieën fundamenteel ontwrichten. Maar in de afgelopen twee jaar hebben we systeemrisico’s op zeer reële en uitdagende manieren ervaren.

Eerst kwam COVID-19, met niet alleen de impact ervan op de volksgezondheid en de schade die het heeft veroorzaakt aan economieën in het algemeen, maar ook de talloze andere persoonlijke gevolgen die velen nog steeds proberen te overwinnen.

Toen kwam de oorlog in Oekraïne.

Ten derde blijft de klimaatcrisis groot opdoemen omdat we de onvermijdelijke aard van klimaatverandering op een veel regelmatigere basis ervaren. In 2021 vonden wereldwijd meer dan 50 ernstige overstromingen plaats, wat resulteerde in gecombineerde economische verliezen van meer dan $ 80 miljard. Helaas komen gebeurtenissen zoals overstromingen – die bijna een derde van de wereldbevolking treffen – steeds vaker voor, maar we hebben weinig gedaan om ons aan te passen aan hun ontwrichtende kracht.

Hoe kunnen we overheden, bedrijven en individuen helpen optimaal te functioneren en tegelijkertijd efficiëntie en efficiëntie te garanderen op kritieke momenten? Het gedeeltelijke antwoord is dat we massale data-integratie nodig hebben om deel uit te maken van holistische risicobeheerdiensten.

De vraag naar duurzame manieren om vooruit te komen neemt toe. De verzekeringssector moet voortbouwen op deze verschuiving in het publieke bewustzijn en samenwerken met overheden om ervoor te zorgen dat ze zich in de toekomst voorbereiden op risico’s.

Samen met onze belanghebbenden in de staat kunnen we de risicobeheercapaciteit van de publieke sector uitbreiden en de mogelijkheden voor risicofinanciering verbreden, evenals verschillende benaderingen verkennen om de impact op aanpassingslacunes drastisch op te schalen.

Sterker nog, we beginnen niet bij nul. Er zijn enkele referentiegevallen en we moeten de lessen van de afgelopen drie jaar absorberen, terwijl we erkennen dat sommige hoofdstukken van het veerkrachtboek nog steeds worden geschreven.

Hoe zou zo’n routekaart eruit kunnen zien?

De eerste stap naar meer veerkracht is het identificeren van systeemrisico’s, waarbij we erkennen dat – zoals COVID-19 ons heeft laten zien – identificatie zelf simpelweg niet genoeg is. Veel toekomstgerichte westerse landen hebben tientallen jaren geleden pandemieparaatheidsplannen en -kaders gemaakt, maar registreerden nog steeds hoge sterfgevallen door COVID-19.

Waarom is dat? Hoewel de risico’s werden geïdentificeerd, waren er geen kaders voor risicobeheer opgezet of zinvol getest voor een snelle en efficiënte uitrol. Verder waren de beschikbare instrumenten niet aangepast aan de dynamische evolutie van de pandemie; we hebben maanden in de inhaalmodus gezeten.

Tot nu toe hebben slechts enkele landen een holistisch kader voor risicobeheer – samen met speciale risicomanagers en registers om de responsiviteit en risicobeperking te blijven verbeteren. Dit is een structurele kloof die dringend moet worden gedicht. Zoals recente wereldgebeurtenissen ons blijven herinneren, kunnen systeemrisico’s niet echt worden overwonnen totdat naties en agenten binnen elke natie zijn aangesteld om te plannen en samen te werken om veerkracht op te bouwen.

Digitale platforms verhogen de paraatheid en respons

Hoewel sommige landen al verplichte verzekeringspools hebben om huiseigenaren te beschermen en toezeggingen van verzekeraars om hen te ondersteunen bij inspanningen voor verliesaanpassing, is het samen creëren van een digitaal platform een geheel nieuwe aanpak.

Zodra dergelijke digitale platforms zijn gelanceerd en in gebruik genomen, zullen zij onmiddellijke en veilige informatie-uitwisseling mogelijk maken en noodhulp binnen een brede groep belanghebbenden vergemakkelijken en monitoren. Uiteraard zullen scenario-analyse en voorbereiding vooraf deel uitmaken van het platformontwerp.

Coördinatie hoeft niet te stoppen bij fysieke risicobestendigheid: deze platforms kunnen worden geschaald om ook andere systeemrisico’s aan te pakken. De sleutel is om te beginnen met een kern van activa en mogelijkheden, met een adaptief ontwerp dat multidirectionele schaalbaarheid tegen de laagste kosten mogelijk maakt.

Hoewel het werk is begonnen met een paar proeflanden die al een vastgesteld risicokader hebben, is het de ambitie om de aanpak toegankelijk te maken voor veel meer landen, zodat ze over hun structurele scheidslijnen heen kunnen stappen.

Share: