Social Climate Tech News

Mon 09 05 2022
Image

Hoe klimaatwetenschappers de hoop levend houden terwijl de schade verergert

by bernt & torsten

Hoop en optimisme bloeien vaak op bij experts die zwoegen op de sombere velden van de opwarming van de aarde, COVID-19 en de ziekte van Alzheimer.

Hoe klimaatwetenschappers of artsen op de spoedeisende hulp tijdens het hoogtepunt van de COVID-19-pandemie omgaan met hun deprimerende dagelijkse werk, maar toch hoopvol blijven, kan hulp bieden aan gewone mensen die omgaan met een wereld die plaatsvindt, aldus psychologen.

Wetenschappers en artsen kunnen hun werk niet doen zonder optimisten te zijn. Om een ‘realistische optimist’ te zijn, maar het alternatief voor een realistische optimist is om je oren vast te houden en te wachten op onheil of om te feesten terwijl het orkest van de Titanic speelt.

De copingtechniek die deze wetenschappers gemeen hebben, is om iets te doen om te helpen. Het woord dat ze vaak gebruiken is ‘keuzevrijheid’. Dat geldt vooral voor klimaatwetenschappers – getergd als doemdenkers van politieke types die de wetenschap afwijzen.

Een truc die veel mensen doen, is leren om wat zeer overweldigende angst kan zijn, om te zetten in productiviteit en veerkracht.
De sleutel tot het bestrijden van eco-angst is dat “regelmatige depressie en veel voorkomende angsthulpmiddelen net zo goed werken.

Je hoeft je alleen maar te concentreren op deze kleine gebieden waar je een verschil kunt maken. Wees een doener. Breng anderen daarheen. Doe niet zomaar doemdenken.’ Er zijn manieren op beginnersniveau die iedereen, letterlijk iedereen, kan helpen. En hoe meer we het doen: ‘Oh, het werkt’, zo blijkt.”

Het gaat niet alleen om individuele acties, zoals het opgeven van vliegreizen of vegetariër worden, het gaat om het samenwerken met andere mensen in een gezamenlijke inspanning. Individuele actie is nuttig voor klimaatverandering, maar is niet genoeg. Om de curve van stijgende temperaturen en de opbouw van warmtevasthoudende gassen te buigen, zorgt gestage collectieve actie, zoals klimaatactivisme van jongeren en stemmen, voor een echt momentum.

U kunt uw persoonlijke koolstofuitstoot met 80% verminderen. door te stoppen met vliegende vliegtuigen, veganist te worden, te composteren en zonnepanelen te installeren. Krijg een baan dicht bij huis, zodat je er of overal naartoe kunt fietsen, fietsen is als therapie voor geestelijke gezondheid.

Het klimaat van de 20e eeuw waarmee we zijn opgegroeid is voor altijd verdwenen, er zal geen overwinning zijn, een briljant moment waarop we succes kunnen verklaren, maar het zal nooit te laat zijn om te handelen. Het zal nooit te laat zijn om dit op te lossen.

Met klimaatverandering moeten we hoop en verdriet tegelijkertijd hebben, alsof het een soort tweeling is die we wiegen. We moeten zowel begrijpen als getuigen wat er is gebeurd en wat we hebben verloren. En zet je dan sterk in om te beschermen wat er nog over is. En het kan niet worden gedaan vanuit een plaats van hopeloosheid.

“Wees positief, dat zullen we doen”

Share: